Classificatie van wijn in Italië
De classificatie van Italiaanse wijn is in 1992 de officieel ingevoerd. We kennen nu vier klassen Italiaanse wijnen, waarvan er twee vallen onder de Europese richtlijn voor kwaliteitswijn die is geproduceerd in een vastgestelde regio.
Dit zijn de vier klassen Italiaanse wijn:
1) Vino da tavola
2) Indicazione Geografica Tipica of IGT
3) Denominazione di origine controllata of DOC
4) Denominazione di Origine Controllata e Garantita of DOCG
Vino da tavola
Onder de vino da tavola, in het Italiaans tafelwijn, vallen de meer eenvoudige wijnen. Er zijn geen regels vastgesteld voor het produceren van een vino da tavola. Vaak zijn deze wijnen gemaakt van druiven uit verschillende gebieden uit Italië. Overigens kan zo’n zgn. blend ook een prima wijn zijn, de naam vino da tavola zegt zeker niet alles.
Indicazione Geografica Tipica of IGT
De classificatie IGT is een soort tussencategorie bedoeld voor nieuwe wijnen. Het gaat om Italiaanse wijnen die nog niet in aanmerking komen voor een traditionele classificatie. De reden is dat de betreffende wijnboer bijvoorbeeld geen traditionele druiven gebruikt of bijzondere vinificatietechnieken toepast. De classificatie geeft wel aan dat de wijn uit een specifieke Italiaanse regio komt. Zo moet de wijn voor minstens 85 procent afkomstig uit het geografische gebied waar zij de naam van dragen. Daarnaast garandeert het label IGT ook de herkomst van de druiven.
Denominazione di origine controllata of DOC
Een wijnboer die een DOC-vermelding op zijn etiket wil hebben, moet bij de Italiaanse Kamer van Koophandel het aantal wijngaarden en de opbrengst per hectare aangeven. De controle op de op de DOC-certificatie is in handen van een overkoepelende consortium, de verantwoordelijke ministeriële instanties en de anti-fraude instellingen. Als deze DOC-wijnen vijf jaar lang van ondermaatse kwaliteit blijken te zijn, worden ze gedegradeerd tot IGT-wijn of anders. Bij het label DOC denken mensen al snel dat dit te maken heeft met de kwaliteit van de wijn. Dit hoeft niet zo te zijn, de classificatie garandeert alleen de herkomst van de druiven en de gebruikte productiemethode.
Denominazione di Origine Controllata e Garantita of DOCG
De hoogste kwalificatie van een wijn uit Italië is Denominazione di Origine Controllata e Garantita. Het label DOCG is in 1980 ingevoerd. De letter ‘G’ staat voor Garantita, garantie, en dit moet daarmee de kwaliteit van de wijn garanderen. De Italiaanse DOCG kwalificatie is gebonden aan de strengste wijnwetgeving in de wereld. Nergens anders zijn er zoveel eisen aan de de beoordeling van de wijn of is wetgeving daaromtrent zo streng. Een van de belangrijk verschil tussen DOC en DOCG is dat de opbrengst per hectare bij het DOCG-predicaat lager is dan bij de DOC. Ook moet een DOCG-wijn een ‘leertijd’ van minstens vijf jaar doormaken, gelijk aan de DOC-wijn.
Voordat een DOCG-wijn op de markt verschijnt moet deze ook de volgende testen met goed hebben afgelegd. De eerste vindt plaats tijdens de productiefase. De wijn wordt onderworpen aan een chemische en proef technische analyse. De controleurs testen of de wijn voldoende stoffen zoals polyfenolen, suikers en zuren bevat om in aanmerking te komen voor de classificatie DOCG. De andere test wordt uitgevoerd nadat de wijn is gebotteld en gerijpt. Nu controleert men of de wijn de karakteristieken heeft ontwikkeld voor een DOCG-wijn. Er wordt bijvoorbeeld gekeken of de wijn goed in balans is. Als de wijn uiteindelijk aan alle gestelde eisen voldoet, dan mag ze het befaamde Denominazione di Origine Controllata e Garantita op het etiket van de fles zetten.
